هر ساله حدود 25 درصد از محصولات زراعی در سرتاسر جهان در معرض آلودگی به مایکوتوکسین­ها قرار می­گیرند. مایکوتوکسین­ها از سه گونه­ی قارچی آسپرژیلوس، فوزاریوم و پنی­سیلیوم تولید می­شوند که می­توانند در شرایط مطلوب محیطی(دما،رطوبت و …) رشد و تکثیر یابند.رشد این گونه کپک­ها می­تواند قبل و یا پس از برداشت محصول،طی نگهداری و یا انبار نمودن محصول در شرایط گرم و مرطوب صورت بگیرد. این سموم می­توانند موجب عوارضی همچون افت عملکرد تولیدی،افت عملکرد تولید­مثلی،کاهش کیفیت شیر و گوشت،مشکلات گوارشی و … گردند. به دلیل استفاده از گوشت، شیر و فرآورده‌های دامی توسط انسان، مایکوتوکسین‌ها وارد زنجیره‌ی غذایی انسان می گردد. اثرات سرطان­زایی،جهش ­زا بودن و تضعیف سیستم ایمنی انسان­ها و حیوانات توسط آفلاتوکسین­ها اثبات شده است.

يكي از مهمترين شيوه‌ها در كاهش بروز اختلالات مربوط به مایکوتوکسین‌ها يا جلوگيري از ورود اين سموم در شير، گوشت و تخم مرغ استفاده از مواد جاذب سم (توکسین بایندرها) در خوراک حیوان مي‌باشد.